Wojciech Zieliński ze Stuletniego Sadu opowiada czy zima to czas na prace ogrodowe

Zima jest porą roku która, można by pomyśleć, daje odpocząć sadownikom. Jest w tym źdźbło prawdy, jednak nie oznacza to, że gdy temperatury są niskie właściciele owocowych drzewek siedzą z założonymi rękoma

Gdy ziemia zamarza wraz z nią kończy się wegetacja roślin i jest to doskonały czas na przycinanie drzewek. Ich soki krążą o wiele wolniej, dzięki czemu po cięciu nie są one narażone na utratę wody, a rana szybciej się zasklepia. Zimowe przycinki najlepiej znoszą jabłonie, grusze czy śliwy. Delikatniejsze, bardziej wrażliwe na choroby drzewa jak na przykład wiśnie czy czereśnie najlepiej jest przycinać gdy kończy się ich okres wegetacji, czyli wczesną jesienią.

- W naszym sadzie co roku usuwamy suche gałęzie oraz odrosty. W ten sposób prześwietlamy korony drzew, dzięki czemu światło doświetla owoce i nie są małe jak winogrona. Jest ich wprawdzie nieco mniej, ale są za to o wiele dorodniejsze - mówi Wojciech Zieliński, który jest właścicielem stuletniego sadu znajdującego się na granicy wsi Topolno i Topolinek. Sad ten ma powierzchnię ok. 2 hektarów. Rośnie w nim 350 drzew w ok. 35 odmianach. Są to stare rodzaje jabłoni, jak na przykład malinówka.  - Mam wrażenie że kilkadziesiąt lat temu klimat był o wiele bardziej sprzyjający dla drzew. Gdy przyszła zima to było -20, -30 stopni Celsjusza.  Zmroziło ziemię, soki i całą koronę drzewa. Sad po prostu spokojnie odpoczywał, trochę jakby spał. Dzisiaj po krótkiej zimie przychodzi słońce, które wybudza rośliny, pobudza do wzrostu i kiedy zaczyna w nich krążyć życie nagle znowu przychodzi mróz i ścina je - tłumaczy pan Wojciech.  Rośliny nie wiedzą co robić, odczytują pogodę tak jak mówi im natura i nieraz ponoszą za to wysoką cenę. Dlatego myślę, że lepiej jest mieć kilka odmian drzew, a do tego dbać o nie w odpowiedni sposób, tak aby co roku któraś z odmian zaowocowała i cieszyła pięknym plonem – dodaje. 

Innym zabiegiem, jaki wykonuje się w sadzie to bielenie drzew. Gdy słońca jest coraz więcej nagrzewa ono pnie i grube konary, w nocy, kiedy temperatura spada poniżej zera, roślina przemarza co powoduje pękanie kory i prowadzi do chorób. Pobielone wapnem drzewa o wiele mniej nagrzewają się od słońca, co pozwala uniknąć pękania pni i grubych konarów. - Kiedy jeszcze nie interesowałem się prowadzeniem sadu to myślałem, że drzewka bieli się po to, by nie obgryzały je zające - opowiada z uśmiechem pan Zieliński. - Prawda okazała się zupełnie inna. Chodzi o ochronę drzew przed przemarzaniem i w konsekwencji pękaniem ich pni. Do tego zabiegu używam zawsze wapna ogrodowego. Ważne by rozrabiać je w podanych przez producenta proporcjach. Jeśli wsypie się za dużo preparatu to można popalić korę - tłumaczy. Mężczyzna zwykle białkuje swoje drzewa do rozgałęzień, tak by cały pień był bezpieczny. Zdarzało się też, że białkował je równo, na jednej przyjętej wysokości, np. do 1,5 m od ziemi. – Zanim przejąłem sad ten nigdy nie był białkowany - mówi pan Wojciech. - W pierwszym roku kiedy rozpocząłem się nim opiekować pomalowałem drzewka równo, jak od linijki. Widok był niesamowity. Czułem wtedy zadowolenie i dumę. Z radością wspominam tamtą chwilę – dodaje z uśmiechem. Choć pomalowanie jednego drzewka trwa tak naprawdę kilka minut, to z racji, iż w sadzie w Topolinku jest ich 350 bielenie stuletniego sadu zajmuje właścicielowi sporo czasu. - Lubię tę chwilę, gdy kończę bielenie i mogę nacieszyć oczy efektami mojej pracy. Do tego jestem spokojny o kondycję moich drzew wiosną i latem. Wystarczy poświęcić kilka dni na konieczne zabiegi zimą, by móc później cieszyć się smakiem zdrowych pysznych jabłek z własnego sadu - mówi z uśmiechem pan Wojciech. - To jest naprawdę warte jest tej pracy – dodaje z powagą.

AUTOR: Ewelina Siczek